وقتی که می رفتی، بهار بود
تابستان که نیامدی، پاییز شد
پاییز که برنگشتی، پاییز ماند
زمستان که نیایی، پاییز می ماند
تو را به دل پاییزی ات
فصلها رابه هم نریز

***************************

مطمئن باش ، برو ...

ضربه ات کاری بود ، دل من سخت شکست ...

و چه زشت به من و سادگیم خندیدی

به من و عشقی پاک ، که پر از یاد تو بود ...

و به این قلب یتیم

که خیالم می گفت�� تا ابد مال تو بود ...

تو برو تا راحت تر

تکه های دل خود را آرام سر هم بند زنم

دل که رنجید از کسی خرسند کردن مشکل است�

شیشه بشکسته را پیوند کردن مشکل است

خیلی ها نفرین میکنن ... تلافی میکنن... اما نه ... نفرین من ...

الهی اونی که دوستش داری تنهات نذاره ...

تلافی من .... میرم تا به اون برسی ...

سره راهت نباشم ... راستی ... قد من

دوست داره ...

یک روز فکر میکردم اگر او را با غریبه ای ببینم شهر را به� اتش میکشم� اما امروز برای دیدنش حاضر نیستم حتی کبریتی�روشن� کنم�

دلم را مبتلایت کرده بودم

****************************

خودم را خاک پایت کرده بودم

ندانستم که بی مهری وگرنه

همان اول رهایت کرده بودم !�

به تو سپرده بودمش ، با هزار و یک امید ....

وحالا برای هزار و� یکمین بار

دلم را می برم تا شکستگی اش را گچ بگیرند !!!��

گاهی شکستن دلی کمتر از آدم کشی نیست .
چند روزیست که این دل میشکند.
اه....
تو همیشه میشکنی و من همیشه فراموش میکنم مگر تو انها را زنده کنی.
اما نمیدانم چرا این دفه نمیتوان فراموش کنم.
شاید دگر از قلبم،تکیه نباشد برای محبت و فراموشی آن.�

نمی بخشمت .... بخاطر تمام خنده هایی که از صورتم گرفتی .... بخاطر تمام غمهایی که بر صورتم نشاندی .... نمی بخشمت .... بخاطر دلی که برایم شکستی .... .. بخاطر احساسی که برایم پرپر کردی ..... نمی بخشمت .... بخاطر زخمی که بر وجودم نشاندی ..... بخاطر نمکی که بر زخمم گذاردی .... و می بخشمت بخاطر عشقی که بر قلبم�حک کردی

دل عشق پر از رنگ و ریا دوست نداشت�

یک لحظه تو را زمن جدا دوست نداشت

ای آیینه دار خلوتم باور کن

اندازه ی من کسی تو را دوست نداشت

گفتی نفرین میکنی ؟

گفتم نه ...فقط از خدا می خواهم که هیچ کس اندازه من دوستت نداشته باشه....

هنوزم از خدا می خواهم که هیچ کس اندازه من دوستت نداشته باشه.....�

ما ز یاران چشم یاری داشتیم ، خود غلط بود آنچه می پنداشتیم��

******************************

با خیالِ تو هنوزم مثه هر روز و همیشه هر شبِ حافظه ی من پرِ تصویر تو میشه...��

*****************************************

سکوت دردناکترین پاسخ من به بیرحمی های توست!���

***************************

شکسته باد آن که دلش این چنین می خواست...�

ای آنکه به تقریرو بیان دم زنی از عشق...�

�ما با تو نداریم سخن�خیرو سلامت.

دلمو شکستی بازم دوبـــاره ه

اما بدون چوبه خدا صدا ندااره ه

تنها آرزوم اینه که یه روزم برسه�

چشمای تو مثه ابرااااااا ببــــاره

من منتظرت شدم ولی در نزدی

***************************

بر زخم دلم گل معطر نزدی

گفتی که اگر شود می آیم اما

مرد این دل و آخرش به او سر نزدی�

از قدیما گفتن کوه هرگز به کوه نمیرسه�دل�بسوزون ولی بدون آدم به آدم میرسه

دیگه بی تو نمی میرم...
توئم با بی کسیت سر کن
تو حقت بدتر از اینه که دل تنگم بمونی...�

گفتمش دل می خری؟ پرسید چند؟ گفتمش دل مال تو تنها بخند! خنده کرد و دل زدستانم ربود. تا به خود بازآمدم، او رفته بود! دل زدستش روی خاک افتاده بود! جای پایش روی دل جامانده بود...�

خودت رفتی ولی عشقت نرفته... من عاشق تر شدم هفته به هفته�

از تو دلگیرم...از عاشقی سیرم...درسته بی تو میمیرم...ولی ایندفعه میرم�

چو کس با زبان دلم آشنا نیست
چه بهتر که از شکوه خاموش باشم
چو یاری مرا نیست همدرد ، بهتر
که از یاد یاران فراموش باشم�

حیف این چشمهام که برای چون توی بی ارزشی اشک ریخت!�

و چه ساده دلم که�هنوزم�دوست داره

**********************************